Na južnoj padini Fruške Gore, nedaleko od zapustelog i urušenog manastira Stari Jazak, započeta je 1736. godine gradnja manastira Novi Jazak, čiju arhitektonsku celinu čine crkve Sv. Trojice okružena sa tri strane konacima i visoki zid koji zatvara portu. Nastala u tradiciji ukrajinskog baroka, neujednačenim stilskim osobenostima ukazuju na uticaje srpskog slikarstva prelaznog perioda XVIII veka. U manastiru se čuvaju tri raskošno dekorisana barokna trona ukrašena ikonama: tron cara Uroša (1776), Bogorodičin (1779) i arhijerejski tron (1784). Manastir je više puta obnavljan, a poslednji obimniji radovi na arhitekturi izvedeni su 90-tih godina. Tokom 2003. rekonstruisan je prilazni put manastirskom kompleksu.